سیاست خاجی جمهوری اسلامی ایران و توسعه روابط با امریکای لاتین با تاکید بر ونزوِئلا

در پژوهش حاضر تلاشمی شود که ابتدا نظریه های توسعه همکاری در روابط بین الملل بیان شود. سپس سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به آمریکای لاتین مورد بحثقرار گیرد. در ادامه روابط جمهوری اسلامی ایران و آمریکا قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با توجه به سیاستایران در زمینه سلاحهای کشتار جمعی، صلح خاورمیانه و حقوق بشر مورد بررسی قرارمی گیرد. آنگاه با معرفی منطقه آمریکای لاتین و برخی از کشورهای این منطقه، اهمیت منطقه و تمدنهای موجود در آن و توانمندیهای برخی از کشورهای آن بررسیمی شود. و نقاط اشتراک کشورهای منطقه آمریکای لاتین که عامل نزدیکی و تا حدودی هم سویی با سیاستهای جمهوری اسلامی ایران شده و همچنین روابط ایران و کشور ونزوئلا مورد بررسی قرار می گیرد. به نظر میرسد جهت گیری جمهوری اسلامی ایران جهت گسترش و تعمیق روابط با برخی کشورهای منطقه آمریکای لاتین با توجه به داشتن یک بهانه مشترک مانند مخالفت با آمریکا از یک طرف و تهدید زدائی از مناطق پیرامونی جمهوری اسلامی ایران از طرف دیگر، قابل توجه باشد، از دیگر سو با گسترش مناسبات کشورها در سطح جهانی و نیازهای متقابل در جهات مختلف و تأثیر روابط ایران با کشورهای منطقه آمریکای لاتین در جبران انزوا و تحریم های ایران ، عوامل محرک دیگری برای بست و توسعه این روابط بوده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیل می شودکه طی آن زمینه ها، شرایط و علل گسترش روابط ایران با آمریکای لاتین مورد بررسی قرار می گیرد و سپس منافع متقابل ایران و کشورهای منطقه آمریکای لاتین بیان میشود و در آخر پیشنهاداتی جهت گسترش این روابط ارائه می گردد.